Vallende tajines en oude ambachten

Donderdag moesten we alweer afscheid nemen van de leuke riad in Rabat. Ondanks het feit dat de riad vlak naast een moskee stond en er rond gebedstijd een ware kakafonie aan geluiden rondom het hotel losbarstte (door Rinus het Aliakbar koor genoemd) hadden we heerlijk geslapen en lieten we ons niet uit het veld slaan  door het werkelijk miserabele weer.  Tussen de regenbuien door bezochten we in Rabat nog een prachtige blauwe wijk met mooie doorkijkjes naar de haven en een oud fort compleet met kruidentuin.  Natuurlijk moest marineman Ton bij de kanonnen op de foto en wilde Wil ook wel eens op een voetstuk staan, maar toen joeg de volgende bui ons weer de bus in.  Door naar Meknes waar we een bezoek brachten aan het mausoleum van Mohammed de 5e, de opa van de huidige koning die daar begraven ligt met zijn twee zonen. Het geheel wordt bewaakt door wachters op paarden.  Er mocht overal gefotografeerd worden, dus tijd voor een groepsfoto.  Het mausoleum was, zoals bijna alles hier, rijk gedecoreerd.  Het werd echter ook wel een beetje vol want opnieuw openden de hemelen zich en vluchtte iedereen naar binnen.  Onze Achmed zorgde er voor dat Abdul met de bus even een ommetje maakte en bijna voor de deur parkeerde zodat we snel de bus in konden vluchten.  Achmed beloofde ons om tijdens zijn gebed een goed woordje voor ons te doen zodat we toch de rest van de dag nog een beetje van droog weer konden genieten.

De volgende stop was Meknes waar we de graanschuren bezochten. Als die van Jozef in Egypte net zo groot zijn geweest dan is het wel voor te stellen dat het hele volk daar nog 7 jaar uit kon eten. Indrukwekkend!  Daarna was het tijd voor de lunch.  Achmed bracht ons naar een restaurantje met - naar hij steeds zegt - veilig eten ;).  Een broodje kaas voor lunch is er hier niet bij, we weten inmiddels dat we twee keer per dag warm eten krijgen. Zo ook hier: soep, salades en een couscous of vleesgerecht uit de tajine. Onverwacht duurde deze keer de lunch iets langer  omdat de ober met een blad vol tajines (waarin onze lunch) van de trap viel. Zo lagen onze gehaktballetjes in pittige saus tussen de scherven van de tajines op de overloop en haastte de (gelukkig ongedeerde)  ober zich naar boven om andere kleren aan te trekken, terwijl zijn collega's in allerijl probeerden de zooi wat op te ruimen. Gelukkig hadden ze nog wel wat reserveballen, al dacht Rinus dat  ze de gevallen ballen even hadden afgespoeld en in een nieuwe tajine hadden gedaan. Hoe dan ook, we konden  binnen  niet al te lange tijd de maaltijd hervatten. 

Na Meknes ging het door naar Volubilis, een ruinestad uit de Romeinse tijd waar nog veel moois van bewaard is gebleven. Gelukkig brak de zon door ( Achmed?)  en konden we volop genieten van alle mozaiken en andere opgravingen. We werden begeleid door een gids die met veel humor al zijn talenkennis gebruikte en een rondleiding gaf in het Engels, Nederlands, Frans en Duits. Geweldig. Hij marcheerde ons in hoog tempo door de stad en wist overal het beste plekje voor een foto. Er zijn nog nooit zoveel groepsfoto's van ons gemaakt in zo'n korte tijd. 

Toen door naar Fes,  het eindpunt van vandaag en onze verblijfplaats voor de komende twee nachten.  We werden afgeleverd op een parkeerplaats waar onze koffers op brakke bagagewagens werden gehesen en wij ons daarachteraan moesten   haasten om de weg niet kwijt te raken. Opnieuw werden we diep de soukh ingevoerd en al bij de derde bocht in de nauwe drukke straatjes wisten we heel zeker dat we zelf nooit onze weg hier weer uit konden vinden.  Onze riad bleek een oud paleis en eenmaal binnen vergeet je dat er daar buiten, voor onze ogen althans, drukte en chaos heerst.  

Vandaag stond een bezoek aan Fes op het programma en omdat de zon uitbundig scheen was het bepaald geen straf om niet te lang in de auto te hoeven zitten, maar te voet  de oude stad in te gaan. Het was niet zo druk als we verwacht hadden want het was vrijdag (= hier zondag) en dus waren een aantal winkeltjes gesloten. De ambachtslieden waren wel gewoon aan het werk en dus konden we genieten van de wevers en de leerlooiers die nog volgens de oude tradities hun handwerken uitvoeren. Het leverde mooie kleurrijke plaatjes op.  

Morgen gaan we richting de woestijn en de tocht die we daar op de kamelen gaan maken hield aan het eind van de middag de gemoederen in de bus behoorlijk bezig. Laten we het er maar op houden dat we aardig (ka)melig waren...