Een tijd van.....

Gisteren begon dan dus ons Marokko avontuur, alweer de negende reis die we met elkaar maken. Al in de taxi onderweg naar Schiphol werd de toon gezet. De opmerkingen waren niet van de lucht hetgeen onze chauffeur bij het afscheid deed opmerken dat hij er geen twijfel over had of we gingen een gezellige vakantie tegemoet.  De reis verliep problemloos en zeer voorspoedig. De turbulentie rondom Parijs maakte de vlucht wel een beetje hobbelig, maar ach, we zijn wel wat gewend - geen probleem. Keurig op tijd werd de landing ingezet naar Marrakech, maar toen begon de verwarring,  want de purser deelde ons mee dat we onze horloges een uur terug moesten zetten vanwege het tijdsverschil met Nederland. Nu meenden wij allemaal stellig te weten dat dit niet het geval was, omdat Marokko een paar dagen tevoren besloten had geen wintertijd meer in te voeren, maar onze  stewardessen geloofden daar niets van.  Ze gingen het wel checken. Even later kwam het verlossende woord: het was niet 1 maar 2 uur vroeger in Marokko. Huhh?? Nou ja, wij lieten onze horloges maar gewoon staan, want daar klopte natuurlijk helemaal niets van!  Toen het vliegtuig al richting de aankomsthal taxiede kwam onze purser nogmaals aan het woord: het was allemaal een misverstand, de tijd in Marokko was dezelfde als in Nederland.  Haar boodschap werd met applaus en gejuich begroet :)))

Met Hafid, onze locale reisleider, hadden we afgesproken dat we direct na aankomst naar ons hotel zouden worden gebracht en hij had geregeld dat we daar dan ook een warme maaltijd konden gebruiken. Heerlijk dus dat we er om kwart over 8 al waren - de maaltijd lokte!  Maar: eenmaal in de aankomsthal werd alle hoop op een spoedige maaltijd de bodem ingeslagen. De enorme hal stond werkelijk helemaal volgepakt met mensen die allemaal in ellenlange rijen stonden te wachten om door de douane te gaan.  Het leek de Efteling wel, alleen ontbraken de bordjes van hoe lang het nog zou duren als je bij een bepaald punt was aangeland. Regelmatig brak er bij de wachtenden een luid protest los; mensen klapten in de handen, floten en het boe-geroep was niet van de lucht.  Een mevrouw die achter ons stond wees ons op een dame die - als je haar  50 euro gaf -  er voor kon zorgen dat je via een snelle weg door de menigte werd geloodst - nou ja, zeg!  We besloten maar om de rijen voor lief te nemen en schuifelden tergend langzaam vooruit.  Op een gegeven moment waren we Ton en Marjan in het gedrang kwijt, tot we ineens Ton ruim achter de douane zagen staan - he? Hoe dan? Bleek dat hij en Marjan er door een aardige meneer tussenuit waren gehaald met de mededeling: you are a lucky man - en zo via de politie een stempel kregen en door mochten. Zo lucky waren de anderen dus niet: na dik  twee uur schuifelen kwam eindelijk de douane in zicht en konden we onze bagage gaan halen. Onze koffers waren zo ongeveer doorgedraaid...  

Buiten stonden Hafid en Achmed op ons te wachten en werden we over twee auto's verdeeld en naar de stad gebracht. We werden de oude stad binnengereden tot de bus niet verder kon, en daarna ging het lopend de kashbah in.  Ondanks het late uur was er nog vanalles open en zo trokken we met onze rolkoffers langs allerlei al dan niet welriekende tentjes. Ons hotel, hier riad geheten, werd bereikt en we stapten meteen een totaal andere wereld binnen. Rijk gedecoreerde ruimtes, overal geurende kaarsen en prachtige zitjes, met in het midden een heus zwembadje  (met naar later bleek heerlijk warm water).  Maar eerst eten, de tafel stond al gedekt voor ons negenen. Het werd nog wel even een kunst om onze lange benen onder de lage tafel te krijgen, maar gelukkig waren er daarvoor in de tafel zelf uitsparingen gemaakt. Wel goed om,  als je eenmaal zat, niet meer al te hard met je voeten te bewegen anders ging de hele tafel mee (hetgeen natuurlijk door Ge en Ton werd uitgeprobeerd).  De ontvangst door het personeel was allerhartelijkst en het eten overheerlijk. We hadden ook wel trek om kwart over 11 's avonds. De kokkin - mama van onze gastheer - kwam aan het eind van de maaltijd nog even vragen of alles naar wens was geweest,   nou..ja dus. We konden geen pap meer zeggen. 

Na een korte nacht stond vanmorgen de tafel alweer voor ons klaar en het voelde wel een beetje alsof we niet weggeweest waren.  Om 10.00 kwam  Achmed  om ons een tour te geven door de soukhs van Marrakech. En passant vertelde hij ons veel over de geschiedenis van Marokko.  Voelde het gisteren al als een compleet andere wereld, dat werd vandaag nog eens versterkt - we werden door smalle straatjes geleid met talloze winkeltjes met kleur- en geurrijke producten. Dwars door de mensenmassa reden dan ook nog eens mannen op brommertjes waardoor het een voortdurend opletten was om niet van de weg gedrukt te worden. Het gedeelte van de soukh waar nog echt de oude ambachten worden uitgevoerd maakte wel indruk. Leerbewerkers, zilversmeden, wolververs en houtbewerkers  die in piepkleine kamertjes, zonder daglicht - hun werk zitten te doen,  we keken onze ogen uit. Achmed bleek niet alleen een bron van informatie, maar ook een gids die ons allemaal goed in de gaten hield in dit kleurrijke labyrint.  Begin van de middag was onze energie wel aardig op en omdat het weer ook omsloeg (regen) besloten we na de lunch naar de riad terug te gaan. Even de tijd voor onszelf :)