Gerommel met kamers en getrommel op niveau

Zo, de koffers staan weer klaar, de laatste dag is aangebroken, dus tijd om onze belevenissen van de afgelopen dagen nog even op papier te zetten.

De Paradise of Silence was precies wat de naam beloofde: het was een paradijsje en werkelijk doodstil. Wat een fantastisch plekje,  met een uitzicht om te zoenen - zeker toen 's ochtends de zon opkwam en alles goud kleurde. Na een uitgebreid ontbijt (we eten hier werkelijk als koningen) stond de bus weer klaar en werden we naar het oude Ait Ben Haddou gebracht.   Omdat het nog vroeg was waren er nog geen hordes toeristen, dus konden we in relatieve rust genieten van dit hele oude stadje. Het prachtige uitzicht vanuit het oude fort was adembenemend en we genoten van de mooie doorkijkjes. Het werd helemaal compleet toen er over de brug een man met kameel aankwam die goederen vervoerde. Paste precies in dit oude plaatje.

Daarna werd het toch echt de hoogste tijd om terug te keren naar Marrakech. In ons reisschema stond dat we hiervoor de hoogste pas door de bergen moesten doorkruisen, dus we waren benieuwd. Het was precies zoals beschreven, alleen stond er niet bij dat de helft van die hoge pas onder constructie was, dus het was langzaam laveren geblazen. Nu was dat wel toevertrouwd aan onze Abdul, maar we konden het toch niet helpen dat we zo nu en dan de adem even inhielden als er op de smalle bochtige weg weer een vrachtwagen moest worden ingehaald.

Eind van de middag arriveerden we in Marrakech waar we weer naar " onze"  riad werden gebracht. We werden begroet als oude bekenden, zelf de mama kwam even uit de keuken om ons welkom te heten, maar toen wachtte een vervelende verrassing. Er was al eerder gedoe geweest over het aantal kamers dat er geboekt was, en ook nu bleek dat het geval. We kregen de keuze: of negen mensen verdelen over 3 kamers of twee echtparen verschepen naar een andere riad. Na een bijzonder onplezierig gesprek  met onze contactpersoon besloten we dat dit laatste de voorkeur had en gingen Piet, Els, Ton en Marjan naar een ander hotel voor deze nacht.    

Er stond nog een uitstapje gepland voor deze reis en dus vertrok de bus de volgende dag naar Essouira, de meest bekende badplaats aan de Atlantische kust en ook Unesco wereld erfgoed. We waren Marrakech nog niet uit of we kwamen terecht in een mensenmassa die - naar bleek - aan het protesteren was tegen het niet invoeren van de wintertijd. Nu hadden we al een paar keer begrepen dat dit hier de gemoederen behoorlijk bezig hield, en dit bleek een heuse opstand te zijn van studenten die probeerden al het verkeer te blokkeren. De auto's die probeerden door te rijden werden bekogeld met stenen, zo ook onze bus en dus  werd het zaak om er zo snel mogelijk vandoor te gaan. Gelukkig bleek de schade niet al te groot en bleef Abdul er redelijk nuchter onder. 

Onderweg naar Essouira kwamen we langs de plantages waar de geiten in de bomen klimmen en de argan noten eten.  Er was ons al verteld dat dit helemaal niet het seizoen van de noten was, maar toch was er in de hele plantage 1 boom waar de geiten inzaten. En nog vlak langs de weg ook... hoe is het mogelijk ;))  Het was inderdaad een heel maf gezicht, maar na het fotomomentje hadden we beslist geen behoefte om ook nog eens de fabriek te gaan bezoeken. We waren allemaal al voorzien van de nodige olie en smeersels, dus we reden lekker door.   

In Essouira kwamen we weer terecht in een prachtige riad, midden in de soukh. Groot was de verrassing toen we op het dakterras kwamen en daar een schitterend uitzicht was op de zee. Het was best winderig en de golven sloegen met kracht tegen de rotsen - een prachtig gezicht.  De rest van de dag slenterden we door de soukh en natuurlijk langs de kust en zochten we een plek om 's avonds te eten. Keuze genoeg, en uiteindelijk kwamen we niet ver van de riad terecht in een restaurantje waar er ook Afrikaanse muziek ten gehore werd gebracht. Dat leek ons wel wat.  Onze tafel stond gedekt op het hoogste terras, wat helaas ook redelijk klein was. We pasten er net met zijn negenen in , met achter onze tafel een bankje waar de muzikanten plaatsnamen. Terwijl wij nog zaten te bedenken wat we wilden eten barstte achter ons het getrommel, geklap en gezang los. Enigszins verbijsterd keken we elkaar aan, in deze kleine ruimte was er ineens geen enkele manier meer waarop we elkaar konden verstaan. De muziek - hoe mooi ook - was zo oorverdovend dat er geen plaats meer was voor iets anders.  Om de avond nog enigszins te redden hebben we toch maar aan de ober gevraagd of de muzikanten misschien een verdieping lager konden gaan - en gelukkig: dat kon.  

Omdat we de volgende dag pas om drie uur 's middags zouden worden opgehaald hadden we een heerlijk luie ochtend in de riad, en kuierenden we na het zeer uitgebreide ontbijt,  op ons gemakje door de soukh waar we een bezoek wilden brengen aan de joodse begraafplaats. Voordat we daar echter kwamen vonden we een bordje met een aanduiding  van de synagoge. Net hadden we bedacht dat deze wel gesloten zou zijn op zaterdag, kwam er een man naar buiten die ons hartelijk uitnodigde om binnen te komen en rond te kijken. Wat een pareltje was dit. Prachtig onderhouden en ook nog in gebruik. Weliswaar telde de gemeente nog maar twee families, maar die zorgden dan in ieder geval wel goed voor  het gebouw. We mochten ook even in de "echte" kerkzaal komen, waarbij de mannen allemaal een keppeltje moesten dragen. Als vrouwen mochten we daar eigenlijk niet komen, maar ach. We hebben voor de foto ook even plaatsgenomen in het vrouwengedeelte, vanwaaruit wij onze mannen - die er met de keppeltjes zeer rabbi-achtig uitzagen - konden bewonderen. Helaas bleek het kerkhof wel gesloten, dus daar konden we niet naar toe.  

Eind van de middag gingen we weer terug naar Marrakech en gelukkig was er dit keer wel plaats voor ons allemaal in de herberg. Het was duidelijk dat men wat had goed te maken, we kregen prachtige kamers en worden om de haverklap gevraagd of alles oke is ;). 

Zondag genoten we van het prachtige weer en hadden we het dakterras van deze bijzondere plek bijna helemaal voor onszelf. Heerlijk! 

De koffers zijn gepakt, we zijn ingechecked en vanavond vertrekken we weer naar Nederland. Nog even genieten van Marrakech, misschien nog een wandeling in de soukh, maar dan zit het er echt op. Bedankt voor het meereizen en de reacties. Het was weer top!